Tijdens de aanloop van de voorbije gemeenteraadsverkiezingen werd onze gemeente meer dan ooit tevoren overspoeld met verkiezingsborden. In totaal vervuilden zo’n 900 borden het Herkse landschap. Niet alleen de visuele vervuiling maar ook verspilling van geld was voor velen een doorn in het oog.

Wij waren voorstander om het aantal priveborden te beperken. Voor ons volstonden de gemeentelijke aanplakborden om ons zichtbaar te maken. In deze optiek hadden wij onze affiches laten drukken op maat van deze aanplakborden.
Maar daar besliste het bestuur anders over. Zij beslisten, zonder dit te communiceren, geen gemeentelijke aanplakborden te plaatsen.
Daar stonden we dan. Met affiches, maar zonder borden. Partijen met een veelvoud aan budget waren wel op de hoogte van deze beslissing en hadden zich hierop ingesteld. Niet echt fair, een democratie onwaardig, vonden wij en dus trokken wij naar de Raad voor Verkiezingsbetwistingen.
Door een ‘spijtig toeval’ konden wij ons echter niet optimaal verdedigen.
De brief waarin ons werd gevraagd om bijkomende stavingsstukken in te dienen of om te reageren op de nota van de gemeente ontvingen we op 13/11/2018 … één week na de zitting.

Een beetje te vergelijken met een student die een examen moet afleggen en pas een week later de leerstof te zien krijgt. 
Volgens de hoofdgriffier was Bpost de schuldige. Die stoute vakbonden toch alweer.

Gevolg: het bezwaar werd definitief afgesloten op het niveau van de Raad voor Verkiezingsbetwistingen, zodat niet meer op de stukken gerepliceerden kon worden. 
Beslissing: ontvankelijk doch ongegrond.

Het lijkt wel een tjevenstreek.

Maar wat ons nog het meeste opviel was de motivering van de raad: “het is derhalve voor de raad niet spontaan aannemelijk dat het niet plaatsen van gemeentelijke aanplakborden een wijziging in de zetelverdeling had teweeg gebracht. Ter zitting bevestigt verzoeker dat het eventueel plaatsen van gemeentelihjke aanplakborden geen invloed zou hebben gehad op de zetelverdeling, hetgeen crusiaal is bij de beoordeling van een bezwaar’.

Vreemde redenering toch? Een klacht over de organisatie van de verkiezingen afwijzen met een argument dat zich baseert op het resultaat ervan?
Uiteraard konden we de advocatuur in dit land een dienst bewijzen door verder te procederen en met dit bezwaar naar de Raad van Staten trekken.

Maar dat doen we niet!

Wij hebben de beoogde zetel binnengehaald. Wij leggen ons neer bij het arrest en kijken vanaf nu enkel naar de toekomst.